Decyzje? Ale tak!
'W tej sprawie mam prawo zadecydować' — co jakiś czas każdy z nas trafia na takie spostrzeżenie i to jest bardzo przyjemna konstatacja o własnych możliwościach. Bez wątpienia obszar lub przynajmniej dotknięcie wolności. Płaczące niemowlę nie podejmuje decyzji, ale coś komunikuje. Jednak w sytuacji gdy jest już wychowywane, tak, wtedy podejmuje decyzje: 'Rodzice mi wyraźnie powiedzieli, że jeśli włączę komputer pod ich nieobecność, nie dostanę w niedzielę deseru. Wolę komputer, niż deser', albo: 'Rodzice mi wyraźnie powiedzieli, że jeśli włączę komputer pod ich nieobecność, nie dostanę w niedzielę deseru. Dowiem się najpierw co będzie na deser, a potem zdecyduję' lub: 'Rodzice mi wyraźnie powiedzieli, że jeśli włączę komputer pod ich nieobecność, nie dostanę w niedzielę deseru. Ok, pozwolę im wygrać, ale spróbuję poprosić o dwa kawałki tortu. Przecież w tę niedzielę na pewno będzie tort!'. Decyzja więc rodzi się nie tylko w związku z rozwojem umysłu, ale zawsze także w konkretnych realiach umożliwiających wybór.
„Santo subito wołano na Placu Świętego Piotra w dniu pogrzebu błogosławionego Jana Pawła II
«Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół» - zdanie Symbolu Wiary, które wypowiadamy podczas Mszy Świętej pozwala pojąć, że «powszechne powołanie do świętości» możliwe jest tylko mocą Ofiary Jezusa Chrystusa. Nawet, jeśli ktoś, w dalekim zakątku świata, przeżywa swoje życie z niezawinioną nieznajomością Ewangelii. To uwyraźnienie sensu życia człowieka, które jest dowartościowaniem każdego chrześcijanina bez względu na jego subiektywne doznania i serdecznym zaproszeniem w szeregi Kościoła każdego, kto szczerze pragnie Boga, zawdzięczamy Soborowi Watykańskiemu II. Wcześniej Kościół nauczał o powołaniu do mistycznego zjednoczenia z Bogiem, co z kolei mogło być wyrażeniem ogromnej wdzięczności dla dzieł Boga dokonanych w pojedynczych osobach, które tak żarliwie podjęły bezkompromisową współpracę z łaską Bożą. Z efektów tych trudów przecież czerpiemy do dziś, wchodząc na drogi Jezusa wytyczone w dżungli świata przez św. Ignacego z Loyoli, św. Jana od Krzyża, św. Teresę od Jezusa, św. Małgorzatę Marię Alacoque, św. Teresę od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza, św. Maksymiliana Kolbe, bł. Brata Karola de Foucauld, św. Siostrę Faustynę Kowalską, w czasach nam bardziej współczesnych przez św. Ojca Pio, błogosławionego Jana Pawła II, a także wielu innych wybitnych świętych, o których mniej może słyszymy, ale też warto się z nimi i ich dziełami zapoznawać, bo to świadectwa i drogi człowieczeństwa najwyższej próby”.
Kucharska R., Zachowaj czujność. Świadectwo o moim wychodzeniu ze światopoglądu New Age, Kraków 2012, s. 77.
Zachęcam do przeczytania kilku krótkich refleksji o pojęciu decyzji (lektura na ok. 5 minut).
