Właśnie, jaki dobry sposób na spotkanie
Czy w ogóle do niego (do spotkania z drugim człowiekiem podczas spaceru z psem) dojdzie, zależy w dużej mierze od samego psa (od nas o tyle, o ile wybieramy jego gabaryty, rasę i płeć). Dwie rzeczy są tu więc bardzo ważne: czy w ogóle będziemy psa mieć oraz czy ten nasz pies będzie taki, że będzie się chciał bawić z tym drugim psem na spacerze, który na pewno chce się bawić z naszym. Jeśli sobie sprawimy amstafa, będzie z tym kłopot nawet, jeśli go bardzo dobrze wychowamy, gdyż może się nie udać przekonać o tym właściciela np. jamnika. Tak naprawdę słusznie się to może nie udać. Nie chodzi o to, że nie da się go wychować. Da się go wychować i to bardzo dobrze, ale każdy pies może się tak rozbawić, że w zabawie użyje swojej siły nie zdając sobie z niej sprawy, a jamnik harda sztuka może się postawić, a to już będzie niebezpieczne. Jeśli natomiast będziemy mieli doga, dogadamy się nawet z właścicielem yorka, który będzie szczekał i obskakiwał dookoła naszego spokojnie stojącego psa. Bokser natomiast jest ewenementem: ma bardzo dobrą opinię idealnego psa dla dzieci, więc może się zdarzyć, że mając psa tej rasy będziemy się spotykać na spacerach z dziećmi, a te dzieci będą się spotykać z naszym psem, choć i nas nie może przy tym zabraknąć, bo bokser to jednak duży pies. Do spotkań na spacerach z psem można też podejść oryginalnie i całą uwagę skierować na spotkania naszych czworonożnych pupili między sobą.
