Nowości 2022 w szkole bycia pro-vie
24 listopada 2022 r.
Kościół katolicki jest dobrem nie tylko bezcennym, co także nieodnawialnym, dosłownie jak złoża węgla, które powinny być żelazną rezerwą świata, a nie źródłem ciepła na co dzień. Kopalnie węgla mogą być celem turystycznym, jak również wypoczynkowym. Tak samo słynne miejsca kultu, które jednak zawsze i przede wszystkim są celem pielgrzymkowym. Myślenie, że trzeba niszczyć jakiegoś katolika, żeby samemu mieć się dobrze jest myślenieniem zbrodniczym i pogańskim. Nasz Pan, Jezus Chrystus, w czasie Ostatniej Wieczerzy przemienił chleb w Swoje Ciało i dał nam na pokarm w sakramencie Eucharystii. Nie odciął sobie palca, czy ucha, żeby inni zjedli, ale przemienił chleb! Taka jest ta różnica. Co się stało potem? Zbrodnia się stała na Kalwarii, w procesie zeznawali fałszywi świadkowie. Podburzony tłum zażyczył sobie wypuszczenia na wolność zbrodniarza Barabasza, choć Piłat powiedział otwarcie, że Pan Jezus jest niewinny! Potem przestraszył się tłumu, co skończyło się ukrzyżowaniem Pana, przez kłamstwa, oszczerstwa, przez ciężką bojaźń i przez jeszcze więcej przeciwności. Nie jest potrzebne męczeństwo chrześcijan, żeby świat dalej istniał. Męczenników w Kościele Katolickim jest już jak ulęgałek! I to od wielu lat, od kilkudziesięciu lat, a wciąż przybywa! (zob. raporty Pomocy Kościołowi w Potrzebie) Po co ich przybywa?! Wykańczanie chrześcijan ma potwierdzoną dynamikę: niszczy świat, ale Kościół też doznaje szkody (a już na pewno nie ma z tego żadnego zysku), choć tę szkodę jest w stanie „leczyć” (jednak nie zawsze, a nawet — przy tej skali zbrodni — trzeba powiedzieć, że rzadko, gdyż męczennicy za wiarę idą prosto do nieba [nie trzeba udowadniać, że na pewno są w niebie; ataki na św. Jana Pawła II-go są czynieniem z nas tzw. białych męczenników, całego pokolenia JPII, więc i osob świeckich, i duchownych, i konsekrowanych]): procesami beatyfikacyjnymi i kanonizacyjnymi. Jeśli ktoś ochrzczony ma nieuporządkowane życie sakramentalne, nie ma łatwiej, żeby coś zrozumieć, ale trudniej. Te trudności polegają na różnego typu błędnych przekonaniach, które jeśli zostają przyjęte za ich autorów za pewnik, zaliczają się do urojeń! Lepiej (bezpieczniej) mieć przypuszczenia (hipotezy), albo snuć fantazje.
W ogólnodostępnych zasobach internetowych można przeczytać co tworzy największe zagrożenia efektem cieplarnianym. Podobno asfalty, czyli drogi. Nic natomiast nie znalazłam o drogach kolejowych (żelazo i beton). Jeśli tak, to przydałyby się wyliczenia porównawcze, czy lepiej jeździć samochodami po drogach, czy latach samolotami i wynajmować, lub mieć, małe auta elektryczne, albo może byłoby dobrze najczęściej podróżować jednak pociągiem. Potrzeba konkretów! Jeśli wytwarzamy (my, ludzie) jakieś związki chemiczne, których wcześniej nie było, to najpierw trzeba się tego przestać bać, a potem trzeba pomyśleć, czy i to nie jest jakaś jednak dobra rzecz, tylko na razie się jej boimy. Czy wiecie, że kiedyś pomidory były uważane za rośliny trujące, więc nikt ich nie jadł? Czy wiecie, Państwo, że materiał na biopaliwo mamy nawet w naszych kuchniach? Przykładowo: suszone pestki avocado. Kto nie je masła, a je avocado, po roku powiniem mieć nazbieranych całkiem sporo pestek z tych owoców. Tylko trzeba policzyć wartość cieplną takiej biomasy. Następnie powinien być uruchomiony skup pestek z avocado, jak skup ziół, czy ślimaków. Naprawdę bardzo dużo da się wymyślić świetnych eko-pomysłów!
Nie jest dobrze puszczać z dymem wszystkiego co przeraża. Dużo lepiej to dookreślić, opisać, zabezpieczyć i przekazać młodszym, bo może tak być, tzn. to jest normalna kolej rzeczy, że coś jest najpierw niezrozumiałe, trudne, a nawet straszy, a potem okazuje się dobre, przydatne, albo jednak nie czyniące szkody (np. bydło, które rzeczywiście wydziela metan), a czasem rzeczywiście niebezpieczne, więc na pewno lepiej, żeby tego nie było. Tylko nasze czasy nie przynoszą światła co do tego, jak jakieś coś, co jest niebezpieczne, uczynić nieszkodliwym, choć faktycznie można zaprzestać jakiejś produkcji, nawet zwierzęcej, a nie tylko produkcji epoksydowego kiczu. To właśnie trzeba gdzieś, w jakichś dobrze wydzielonych miejscach, na razie zostawić (tu się pojawia wspólna część dwóch zbiorów [skrajni ekolodzy, hodowcy zwierząt domowych]: w rolnictwie hodowle ekstensywne zachowawcze; z których na szczęście wyraźnie wychodzą, całe i zdrowe, owce wrzosówki [kwestia czasu, żeby to było widać]). Może inni kiedyś zdołają coś wymyślić i poradzą sobie, gdyż my już nie damy rady, np. z racji wieku, albo z racji już podjętych zobowiązań, których naprawdę nie można porzucić.
22 października 2022 r., sobota, wspomnienie liturgiczne św. Jana Pawła II
Na drabinie godności ludzkiej, na szczeblu prawa do bycia pamiętanym dodałam akapit o prawach życia ludzkiego jeszcze nienarodzonego, a na szczeblu dobrego imienia pojawił się tekst o dobrym imieniu kobiet.
21 października 2022 r.
Na drabinie standardów, na szczeblu standardów w rodzinie, dodałam akapit o standardzie uczuć, który dobrze koresponduje z rysunkiem zamieszczonym poniżej.
23 i 24 (sobota) września, a także 3 października 2022 r.
Zrobiłam rysunkową notatkę z moich przemyśleń, które mogą okazać się pomocą dla ludzi pragnących żyć w pokoju na świecie (też należę do takich osób). Zachęcam do spojrzenia na te moje koncepcje, które powstały nie bez udziału myśli św. Tomasza z Akwinu, doktora Kościoła (modlitwa w brewiarzu z prośbą o uporządkowanie gniewliwości). Jedną z nich jest hipoteza o błędzie Freuda:
Proszę zauważyć, że ludzka seksualność została tu doceniona: w pewnym sensie znalazła się na podium i otrzymała złoty medal. Warto zwrócić uwagę na srebro i brąz, a także na czwarte miejsce, czyli pierwsze bez medalu. Proszę też spojrzeć na brak następnych zwycięskich uczestników tych niezwykłych „zawodów” Zachęcam również, aby dostrzec, iż przez gniewliwość czasem trzeba wrócić. Wraca ten, komu ona wyraźnie znika. Dodam od razu też to, że z lęku wraca się przez przemieszane środowiska twórców zawodowych, twórców amatorów, jak również przez terapię sztuką. Nie wraca się przez pokój w sercu, ale — zaryzykuję metaforę — po liniach granicznych. Różaniec odmówiony przez dzieci uwidacznia ukryte wulkany gniewu. Modlitwa różańcowa odmówiona przez dorosłych tworzy lub umacnia fundamenty świata, bez których świat byłby, choć bardzo piękny, to na samych piaskach.
Dalsze ważniejsze podpowiedzi jak czytać powyższe rysunki: tam, gdzie tekst leży na linii lub dotyka jakiejś linii w przestrzeni nazwanej światem istnieje duchowość otwarta. W każdym innym miejscu w przestrzeni nazwanej światem: istnieje duchowość otwarta i/lub zamknięta. Jeśli zamknięta, czasem można domniemywać mistykę, ale naprawdę bardzo, bardzo rzadko. To, co jest częste i wygląda jakby mistyka jest jej falsyfikatem. Poza tą przestrzenią nie ma dostępu do tych znaczeń, więc tym bardziej do granic tych znaczeń. Mam też pointę i równocześnie zadanie: proszę spróbować zastanowić się gdzie mieści się w świecie ten, kto przeklina i krzyczy w celu wyrządzenia szkody temu, kto tego musi słuchać. Następnie (druga część zadania) gdzie ląduje (czy chce, czy nie chce) osoba poszkodowana tego typu odddziaływaniem oraz na jak długo.
Coś, co w ostatnich kilku latach określa się jako seksualność dziecięca moim zdaniem w ogóle nie istnieje!, gdyż seksualność człowieka pojawia się w nim w okresie dojrzewania (jak oczywiste znaki dojrzałości fizycznej, których też wcześniej bardzo młody człowiek nie ma). Jeśli zdarza się, że jakieś dziecko przejawia zachowania, które wydają się być jego seksualnością, są to zachowania bezmyślne, a czasem też wynikające z jakiegoś rodzaju zniewolenia! Najczęściej oznaczają, że dziecko zostało poszkodowane jakiegoś rodzaju przemocą, nie są jego własną osobowością! Dziecko, które żyje bez doświadczenia dużej przemocy, albo które po dość dużej przemocy ma doświadczenie jej bez wątpienia pokonania (mama i tata, jeśli zdarzyła się im kłótnia przy ich małym dziecku, naprawdę się godzą i to tego samego dnia, w którym się kłócili, siadają do wspólnej rozmowy, uśmiechają się do siebie nawzajem, i nawet dziecka, które się temu z dystansu przygląda) nie ma takich zachowań.
Następna rzecz: lęk pojawia się, jeśli zaistnieje niebezpieczeństwo, od którego byłoby dobrze uciec. Jeśli się uciec nie da (np. od korka na autostradzie), lęk ustępuje miejsca frustracji ("przedmurze" gniewliwości), która następnie (jeśli eskaluje) przechodzi w gniewliwość. Gniewliwość bywa wyrażana dobrze lub źle. Dobrze wyrażona gniewliwość może pomóc w sprzątaniu, pracach w ogrodzie, w przeprowadzkach, a czasem też (w bardzo trudnych przypadkach) w kierowaniu sprawy do sądu itp. Źle wyrażona gniewliwość niestety bywa, że zamienia się w przemoc: w rodzinie, wobec zwierząt, wobec sąsiadów itd. Silny lęk trzeba zmniejszyć! Najlepiej, żeby doświadczenie lęku było krótkotrwałe, małe, a tylko zupełnie wyjątkowo średnie. Jeśli odczucie lęku wydaje się być subiektywnie bardzo silne i nie ustępuje szybko (np. po 1-2 dniach od zauważenia wciąż się utrzymuje, nawet pomimo zastosowania ogólnodostępnych środków uspokajających, np. herbaty na uspokojenie), NA PEWNO dzieje się coś bardzo niedobrego i trzeba spróbować przynajmniej skonsultować to odczucie z jakimś zaufanym człowiekiem. Dlaczego? Dlatego, że niezmniejszony silny lęk, który nie ustępuje, może się utrwalić i pozostać jako odczucie nawet, jeśli czynniki lękotwórcze się skończą. UWAGA! Farmakologia przeciwlękowa bywa, że uzależnia.
Co jeszcze mogłabym teraz powiedzieć? Choroby psychiczne zaczynają się mniej więcej pod koniec zakresu lęku średniego. Następnie: sytuacja doświadczania naprzemiennego silnego lęku oraz silnej gniewliwości to choroby dwubiegunowe, z których droga idzie już dwutorowo (pojawia się możliwość przyjęcia za rzeczywistość koncepcji podświadomości, świadomości i nadświadomości), a w zakresie pożądania cechą charakterystyczną musi być wewnętrzny konflikt, czym zajmuje się właśnie psychiatria, z której albo się da zawrócić, albo się nie da zawrócić. Jeśli się nie da zawrócić, dzieje się prawdziwa tragedia, gdyż kto nie chce wojny, musi przestać podążać, czyli nie może dalej iść. W tym miejscu może kiedyś będzie się dało udowadniać białe męczeństwo chrześcijan, którzy pozostali na środkach psychotropowych na dożywocie z własnej woli, ponieważ rozeznali, że tylko w ten sposób nie uczynią sobą dużej szkody.
10 września 2022 r., sobota
W Szkole bycia pro-vie (pro-live, pro-vita, pro-vitae, dla życia ludzkiego na tak) punktem wyjścia do rozważań o życiu ludzkim i ludzkiej godności od poczęcia do naturalnej śmierci jest sytuacja prawna, w której dozwolone są dwa przypadki przerwania ciąży (1. zagrożenie życia matki oraz 2. trauma po gwałcie) oraz spostrzeżenie, że w j. polskim istnieje możliwość wyraźnego i jednoznacznego rozróżnienia dwóch pojęć: przerwania ciąży (zaistniały skutek zakończenia życia ludzkiego nienarodzonego) i aborcji (świadome i dobrowolne, ze skutkiem śmiertelnym targnięcie się na życie ludzkie nienarodzone, w Kościele Rzymskokatolickim skutkujące karą ekskomuniki latae sententiae [ta kara jest czymś innym, czymś jeszcze poważniejszym, niż brak możliwości przystępowania do kumunii św. po popełnieniu grzechu ciężkiego]), co następnie może zmienić w pierwszej kolejności nasze zwykłe społeczne relacje, gdyż zaistnieje większa możliwość widzenia siebie nawzajem w oczywistym świetle domniemania niewinności (podejście chrześcijańskie).
W drugiej kolejności chodzi o nabycie intelektualnej umięjętności rozpoznawania momentu poczęcia życia ludzkiego za jego bez wątpienia początek, a śmierci naturalnej człowieka za sytuację, której wzorem jest śmierć Symeona (starca, którego znany z pierwszych kart Ewangelii, a którego życie spełniło się najlepiej jak tylko może się to człowiekowi na tej ziemi zdarzyć, gdyż zgodnie z wolą Bożą, co oznacza, że rzeczywiście szczęśliwie i bez żadnej zewnętrznej, przyśpieszającej lub opóźniającej [przez zadawanie nieludzkich cierpień człowiekowi w agonii] ten moment ingerencji).
Następnie chodzi o nabycie umiejętności rozumienia czym jest tzw. podmiotowość ludzka, a także ludzka wolność w życiu codziennym oraz o nabycie umiejętności rozpoznawania nieoczywistych niebezpieczeństw czyhających na jedno i drugie. Hasło "STOP aborcji!" na pewno wygląda na szlachetnie umotywowane i wyraża słuszne oburzenie, ale co dokładnie oznacza?
Czwartym zbiorem zagadnień podanych do rozważania w naszej szkole jest ten, w którym zastanawiamy się nad pojęciami ludobójstwa i dzieciobójstwa w kontekście życia ludzkiego nienarodzonego. Oznacza to konieczność szukania, aż do znalezienia, prawdy o rzeczywistym momencie, w którym kobieta psychicznie staje się matką a mężczyzna psychicznie zostaje ojcem. Do tych dociekań włączamy pojęcia: kobieta w ciąży, przyszła matka, pierwiastka, a także slogany: „będę tatą?!”, „będę ojcem!” itp.