Czy prawo do ukrycia jest społeczną zgodą na naturalny wstyd?
Czy prawo do ukrycia może być nam zabrane, ukradzione? Czy tylko chodzi o tajemnicę lekarską, intymną prywatność, how-know własnej firmy? A życie kontemplacyjne, klauzurowe, czy nie jest wprost niezbędne do tego, żebyśmy żyjąc w świecie byli w stanie to prawo dostrzegać, doceniać i go bronić? Przecież przejawem takiego prawa (jednego z wielu różnych praw obyczajowych) są także oferty firm, które sprzedają swoje zasoby internetowe przez tzw. płatny dostęp. Nie może być wszystko jawne, nie może być wszystko za darmo. Gdyby tak było, to by nas demoralizowało! Zachęcam do korzystania z jednej z moich płatnych ofert: Galeria Obrazów Kwadratowych jest propozycją w sam raz na krótką chwilę oglądania współczesnego malarstwa online, najlepiej w dzień pochmurny.
Tajemnica z ciasta (przepis dla Mam, które pieką doskonałe ciasta)
Żeby zrobić tajemnicę z ciasta potrzeba kilkoro własnych dzieci (mogą być też własne adopotowane), małą tortownicę, kilka składników na ciasto, za którym wszyscy przepadają i odrobinę czasu w sobotę, żeby to ciasto wykonać, ale pod warunkiem, że w niedzielę cała rodzinka wybiera się na obiad do babci. Ciasto trzeba upiec w sobotę przed południem, żeby można je było zacząć jeść na deser po sobotnim obiedzie. Co zostanie, z pewnością pójdzie tego samego dnia na podwieczorek. Tym sposobem nie uda się zabrać w niedzielę choćby jednego kawałka tego ciasta dla babci, żeby też spróbowała. Ale z całą pewnością wypadałoby zabrać, więc jeśli się to nie uda, nie będzie można w ogóle powiedzieć babci, że było w sobotę takie ciasto. Tajemnica z ciasta gotowa. Można się nią cieszyć nie częściej jak raz na kilka tygodni.
Prawo do ukrycia realizuje się w życiu ludzkim naturalnie
Człowiek żywy, natychmiast po poczęciu, w sensie chyba ontologicznym (już nie pamiętam dokładnie) spotyka się najpierw z filozofią starożytną, gdyż ma formę, która w tamtym czasie została uznana za doskonałą: blastula i morula to kulki. Krótko potem człowiek zakwita, tzn. przemienia się w maleńką formę już bez wątpienia ludzką (ma główkę, rączki, nóżki, a nawet stópki z paluszkami). Od tego momentu, który dzieje się w ukryciu (w łonie jego matki) pozostaje kwiatem, co trwa przez całe jego ludzkie życie, choć w starości kwiat przekwita (włosy się przerzedzają, a czasem wypadają, mięśnie słabną, sylwetka się pochyla, ubywa fizycznych sił itd.), a w tzw. międzyczasie bywa czasem uszkadzany lub sam się uszkadza (na nartach, podczas jakiś wspinaczek, w niebezpiecznych zawodach itd.). Bardzo zajmujące jest to odkrycie, ż człowiek przez całe swoje życie jest kwiatem (co można też powiedzieć inaczej: że kwiatem jest każde życie ludzkie, jeśli tylko żyje na tyle długo, żeby się uformowała ludzka forma), gdyż oznacza ono, że ludzka płodność jest unikatowa w przyrodzie, gdyż jest to płodność pięknego kwiatu, który wcale nie zamiera, żeby wydać owoc, czyli nowego człowieka. Istnieje pewne nawiązanie do tego zamierania, jeśli się pocznie dziewczynka, gdyż zwykle jej matka już w ciąży na jakiś czas traci swoją urodę. Mówi się potocznie, że dziewczynka zawsze zabiera urodę swojej matce, a chłopak dodaje. Strata ta jednak jest pozorna, bo za to córka matce dodaje innych walorów, nie związanych z urodą fizyczną.
